“Ja”, had de man van Marjo geantwoord, op haar vraag of dat zijn ideale relatie beschrijft.
Tijdens de ochtendwandeling met de hondjes kom ik Marjo vaker tegen. Marjo is een erg vriendelijke, hartelijke Limburgse dame en na iedere ontmoeting weten we iets meer over elkaar. Haar hond Bikkel is gek op mijn Easy en andersom. Easy past 5 keer in Bikkel, maar dat deert die 2 lovebirds niet. Na wat onbedoelde koprollen van Easy wordt Bikkel meestal wat voorzichtiger en terwijl de honden achter elkaar aan rennen op de berg, maken wij een praatje.
Deze keer krijgen we het over relaties en rolpatronen. Marjo had nog niet zo lang geleden aan haar man gevraagd: “Maar hoe zie jij een relatie dan? Zoals met je moeder, maar dan met seks?”. Waarop hij had geantwoord: “Ja, eigenlijk wel.” We schaterden het uit van het lachen. De beelden van de Dolle Mina's op de barricade, compleet met wapperende BH's, waren duidelijk aan hem voorbijgegaan.
Ze gaf ook toe dat het wat laat was om het nog tij te keren. Na 30 jaar huwelijk, zijn patronen niet zomaar van de ene op de andere dag veranderd. Daarbij gaf ze aan dat het ook voordelen had dat haar man alleen z’n maaltje graag op tijd op tafel heeft. Dat hij niet de meest ondernemende figuur is die ze kent, heeft haar zelfstandig gemaakt. “Ik heb daardoor mijn eigen leven, eigen vrienden, eigen interesses, kunnen opbouwen. Dus ik mopper zeker niet. Mijn huwelijk heeft me onbedoeld veel gebracht.”
Toen ik verder liep dacht ik nog even na over de onbedoelde opbrengt van mijn leven. Ik dacht aan m’n frustraties, omdat de wereld niet voldeed aan het door mij bedachte ideaalplaatje. Ik bedacht me dat ik van de ‘moeilijkste’ mensen het meest heb geleerd. Terwijl ik en de hondjes naar de auto liepen, vroeg ik mezelf ineens af: “Is al die onbedoelde opbrengt niet eigenlijk gewoon de bedoeling”.