Spiegeltje, spiegeltje…
Spiegeltje, spiegeltje…

Ik heb een spiegel in huis. Die hangt op de bordestrap (net opgezocht op Google hoe dat heet) en daar kan ik in kijken als ik uit de douche kom en een verdieping naar beneden loop om m’n kleren uit te kiezen. Daar kan ik in kijken, want dat hoeft niet.


De spiegel heeft daglicht van boven. En dat geeft niet het meest gunstige effect. En toch kijk ik er iedere dag even in. Geen idee waarom. Misschien de hoop dat alles er vandaag zomaar ineens anders uitziet.


Nu ik de 5 zo langzaamaan aan de horizon zie verschijnen is, eerlijk is eerlijk, alles toch een beetje anders. Ik probeer het wel 18 te houden, echt. Maar dat iedere dag wandelen in het heuvelland iedere dag zie ik er niet aan af in de spiegel op de bordestrap. En van alleen een abonnement bij de sportschool nemen, verander ik ook niet in Jennifer Lopez.


Als ik toch m’n schouders dan toch maar recht en met geheven hoofd de trap afloop, kom ik de kamer waar ik m’n kledingkast staat. Daar hangt ook een spiegel. En die heeft het licht niet van boven, maar van de zijkant. Ineens ziet het er allemaal een stuk beter uit. Gelukkig! Zijn het echt 6 kilo's die ik wil afvallen? Of kan het ook een onsje minder?

 

En terwijl ik me aankleed en de waan van de dag alweer binnen begint te sijpelen, vraag ik mezelf toch nog even af: "Welke spiegel heeft nu eigenlijk gelijk?"